Miłość i sex w Śródziemiu

Miłość w Śródziemiu jest tematem, który od lat fascynuje czytelników i tolkienologów takich jak ja. W świecie J.R.R. Tolkiena miłość przybiera różne formy, od romantycznej miłości której towarzyszy głębokie uczucie do drugiej osoby, po miłość do rzeczy czy statusu którą odzwierciedla poczucie silnej więzi z czymś, co jest dla kogoś wielką wartością. Jednak najbardziej kontrowersyjne w tym wszystkim jest fakt, że miłość romantyczna zazwyczaj łączy się z pożadaniem a pożądanie łączy się z pożyciem lub prościej mówiąc sexem. I to właśnie miłość i sex w twórczości J.R.R. Tolkiena będą tematem dzisiejszeg artykułu.

Czym jest miłość?

Ostatni czas na prośbę jednego z czytelników poświęciłam na research i badania tego ciekawego zjawiska jakim jest miłość i sex w twórczości J.R.R. Tolkiena. Jednak zanim przejdziemy do ich wyników odpowiedzmy sobie na najprostsze pytanie: Czym jest miłość? Na pomoc przychodzi nam Słownik Języka Polskiego…

Miłość nie posiada jednej jasnej definicji może ona przejawiać się na wiele sposobów…

• głębokie uczucie do drugiej osoby, któremu zwykle towarzyszy pożądanie
• silna więź, jaka łączy ludzi sobie bliskich
• poczucie silnej więzi z czymś, co jest dla kogoś wielką wartością
• głębokie zainteresowanie czymś, znajdowanie w czymś przyjemności
• pożycie seksualne (sex)

Miłość jako głębokie uczucie do drugiej osoby, któremu zwykle towarzyszy pożądanie

Ten rodzaj miłości w skrócie nazywa się miłością romantyczną.

W Śródziemiu miłość romantyczna często jest przedstawiana jako siła napędzająca bohaterskie czyny i poświęcenie. Przykładem może być historia Berena i Lúthien to jedna z najstarszych i najbardziej romantycznych historii w Śródziemiu. Beren, człowiek, zakochał się w Lúthien, elfce, córce Thingola, króla elfów. Ich miłość była zakazana, ale Beren, zdeterminowany, zdobyć rękę Lúthien, wyruszył na niebezpieczną wyprawę, zdobyć Silmaril, klejnot z korony Morgotha. Ich historia jest pełna poświęcenia, odwagi i miłości, która pokonała wszelkie przeszkody. Najbardziej popularnym odzwierciedleniem jest oczywiście miłość Aragorna i Arwen ich historia to klasyczny przykład romansu z przeszkodami. Aragorn, dziedzic tronu Gondoru, zakochał się w Arwen, elfce, która musiała wybrać między życiem w Śródziemiu a nieśmiertelnością w Valinorze. Ich miłość była silniejsza od wszelkich przeszkód i ostatecznie doprowadziła do szczęśliwego zakończenia. Nie można oczywiście zapomnieć o przypadku Faramira i Éowin. Ich miłość rozkwitła w obliczu wojny i zagrożenia ze strony Saurona. Faramir, książę Gondoru, zakochał się w Éowinie, wojowniczce z Rohanu, która walczyła u jego boku. Ich związek był pełen szacunku, zrozumienia i wzajemnego wsparcia.

Miłość jako silna więź, jaka łączy ludzi sobie bliskich

Ten rodzaj miłości zazwyczaj odnosi się do rodziny i przyjaźni.

Miłość do rodziny i przyjaciół jest równie ważnym elementem w Śródziemiu. Wiele postaci, takich jak Frodo Baggins, Samwise Gamgee czy Bilbo Baggins, poświęca się dla swoich rodzin i przyjaciół. Samwise Gamgee, wierny towarzysz Frodo, jest gotowy zaryzykować wszystko aby, chronić swojego przyjaciela i pomóc mu w jego misji. Najbardziej dramatycznym przykładem w całej historii śródziemia jest miłość Elronda do Arwen. Elrond jako ojciec Arwen niezmiernie cierpi gdy jego ukochana córka oznajmia ojcu, że decyduje się zrzeknąć daru nieśmiertelności na rzecz miłości romantycznej do Aragorna. Wiąże się to z faktem, że prędzej czy później Elrond będzie musiał się pogodzić z śmiercią swej ukochanej córki.

Miłość jako poczucie silnej więzi z czymś, co jest dla kogoś wielką wartością

Wbrew pozorom to właśnie nie miłość romantyczna a miłość jako poczucie silnej więzi z czymś, co jest dla kogoś wielką wartością jest najczęstszym motywem twórczości J.R.R. Tolkiena. Najbardziej szlachetnym przejawem tego rodzaju miłości jest oczywiście miłość do ojczyzny która napędza bohaterów do walki i poświęcenia. Wiele postaci, takich jak Aragorn, Legolas, Gimli i Theoden walczy o swój lud i swoje królestwa a ich lud jest gotowy poświęcić swoje życie w obronie swej ojczyzny. Aragorn, prawowity król Gondoru, poświęca się dla swojego ludu i walczy o odzyskanie tronu. Nawet Entowie przejawiają taką miłość które na początku nie chcą się mieszać w sprawy innych ras, ale gdy Fangorn dostrzega jak wielke szkody poczynił Saruman jego rasie decyduje się wraz z innymi Entami ruszyć na wojnę. Niestety miłość ta również przejawia się w bardziej prymitywnych sytuacjach. Miłość Golluma do pierścienia to najokrutniejsza miłość ukazana w twórczości J.R.R. Tolkiena. Jest to miłość toksyczna Gollum kocha pierścień i jednocześnie go nienawidzi. Nie jest to też miłość z własnego wyboru Golluma. Gollum pokochał pierścień bo był uległy poddał się jego mocy gdy go tylko ujrzał. Jest to typowy syndrom sztohholmski.

Miłość jako głębokie zainteresowanie czymś, znajdowanie w czymś przyjemności

Ten rodzaj miłości można uznać za kolokwialnie mówiąc 'najgłupszą’ mimo to nadal ważną i towarzyszącą każdemu z nas. Przykładami może być wrodzona miłość smoków i krasnoludów do złota i innych bogactw które od zawsze były dla krasnoludów najbardziej zdradliwą miłością która doprowadziła ich do wielu niebezpieczeństw takich jak zbudzenie smoka Smauga czy Balroga. Jeszcze bardziej prymitywnymi przykładami może być przykład miłości Sarumana do wizji bycia najpotężniejszą postacią w śródziemiu. Czerpał on ogromną przyjemność w budowaniu swej potęgi. Miłość ta przyćmiła go do tego stopnia, że postanowił on służyć Sauronowi i wypaczyła z niego wszystkie możliwe uczucia. Jedyne co dla niego wtedy się liczyło to miłość do wizji bycią potężnym niezależnie od tego jakie konsekwencje z zdobyciem tej upragnionej potęgi się łączyły. Mimo wszystko jednak taka miłość nie musi w każdym przypadku być 'głupia’. Bywa, że jest ona wręcz urocza jak na przykład miłość Hobbitów do jedzenia i prostego życia. Jak widać jest to temat rzeka a to zaledwie kilka przykładów takiej miłości w twórczości J.R.R. Tolkiena.

Miłość jako pożycie seksualne (sex)

W ostatnich latach, temat seksu w Śródziemiu stał się przedmiotem wielu dyskusji i kontrowersji. W szczególności, premiera serialu „Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy” wywołała falę spekulacji na temat tego, czy i w jaki sposób seksualność zostanie przedstawiona w tej produkcji. Osobiście zaskoczyło mnie to, że uznano ten temat za tak kontrowersyjny. Sex towarzyszył nam od początku świata a sam J.R.R. Tolkien otwarcie nam o nim mówił co więc w tym takiego kontrowersyjnego? Szczególnie w dzisiejszych czasach gdzie sex jest przedstawiony w każdej dziedzinie sztuki.

Przeszukałam fora internetowe, artykuły i dyskusje na grupach i zauważyłam, że wiele osób wyrażało obawy, że serial będzie zawierał sceny seksualne co jest niezgodne z duchem twórczości Tolkiena.

Nie rozumiem skąd te obawy i dlaczego uznano, że sceny seksualne nie są zgodne z duchem twórczości J.R.R. Tolkiena. Tolkien otwarcie mówił o sexie i jego motyw jest obecny w jego twórczości. Wydaje mi się, że (nikogo nie obrażając) posty tego rodzaju pisali ludzie którzy przeczytali jedną max dwie książki J.R.R. Tolkiena pozbawieni wyobraźni.

Dlaczego wydaje mi się, że pozbawieni wyobraźni? Doskonale wiemy jak rozmnażali się Entowie czy Elfowie autorom tych postów najwyraźniej zabrakło wyobraźni i pierwsze o czym pomyśleli to kopulujący Entowie którzy swą twardą gałązką penetrują dziurki Entek. Tak wiem żony Entów zagineły jest to tylko sarkastyczny przykład ubogiej wyobraźni autorów tych postów. Wydaje mi się, że bardziej byłoby, tutaj na miejscu rozważanie tego czy twórcy serialu przedstawią nam wersję sexu zgodną z duchem J.R.R. Tolkiena.

Jak oni 'to’ robili?

Skoro ustaliliśmy sobie, że sex jest obecny w twórczości J.R.R. Tolkiena porozmawiajmy sobie o tym jak robiły 'to’ różne rasy.

Elfy

Pożycie sexualne elfów w Śródziemiu jest złożonym procesem, który łączy w sobie aspekty emocjonalne, duchowe i naturalne. Mimo tej złożoności do procesu pożycia sexualnego J.R.R. Tolkien zachował tradycyjne wytyczne dotyczące pożycia sexualnego Elfów czyli potrzeba kobiety i mężczyzny do tego procesu. Ich podejście do miłości i rodziny jest głęboko zakorzenione w ich tożsamości jako istot nieśmiertelnych, co sprawia, że ich pożycie sexualne nie tylko jest aktem biologicznym, ale także duchowym. Elfy rozmnażają się poprzez narodziny, a ich dzieci są zazwyczaj podobne do swoich rodziców. Moralnym plusem takiego obrazu pożycia sexualnego jest fakt, że u Elfów nie ma czegoś takiego jak znane nam w dzisiejszych czasach kolokwialnie mówiąc 'wpadki’. Żeby, pożycie sexualne było możliwe Elfowie najpierw muszą się w sobie zakochać, nawiązać silną więź emocjonalną i duchową. Dopiero (zazwyczaj) po upływie roku dochodzi do aktua sexualnego. W ten sposób elfowie w Śródziemiu stają się symbolem harmonii i równowagi, a ich sposób rozmnażania odzwierciedla ich głębokie połączenie z naturą i światem, w którym żyją.

Ludzie

Pożycie sexualne ludzi jest bardzo zbliżone do tego naszego. Ludzie byli obdarzeni zdolnością szybkiego rozmnażania się i tak jak u elfów do pożycia sexualnego jest potrzebna kobieta i mężczyzna. Chociaż J.R.R. Tolkien bardzo romantyzuje pożycie sexualne ludzi czyli tak jak u elfów sprowadza to do miłości i tworzenia rodziny to nie pomija on faktu, że pożycie sexualne ludzi było dużo częstsze. Nie wynikało to jednak z ich rozpustności a braku daru nieśmiertelności. Posiadanie potomstwa było więc dla ludzi kluczowe aby, zachować linię rodu zdarzały się więc przypadki kiedy ludzie decydowali się na pożycie sexualne z kobietą nie z miłości a jedynie w celu przedłużenia rodu.

Orkowie

Wydaje się, że pożycie sexualne orków nie istnieje. Zazwyczaj wielu czytelników nie zagłębia się jakoś w ten temat a szkoda. Okazuje się, że są źródła które jednoznacznie potwierdzają, że orkowie praktykowali pożycie sexualne. A nawet więcej zachowali moralną tradycję, że do aktu sexualnego potrzebna jest kobieta i mężczyzna. Zapytacie zapewne jak to możliwe przecież to Saruman stworzył orków. Nie do końca gdy cofniemy się wstecz okazuje się, że pierwsi orkowie byli tak naprawdę elfami które przez tortury i upokorzenia przerodzili się w orków. Mimo to zachowali oni jednak potrzebę aktów sexualnych. Jedyne co się zmieniło w ich pożyciu sexualnym to, to, że tylko orkowie rozróżniali orcze kobiety od orczych mężczyzn a przez ich zepsucie i brutalność przestali oni traktować akt sexualny jako coś wyjątkowo i ponownie kolokwialnie mówiąc 'zaczeli się piexxxxć jak króliki’. Dla innych ras wszyscy wydawali się być tacy sami stąd złudzenie, że orkowie nie praktykowali pożycia sexualnego. Z perspektywy analitycznej, można zauważyć, że orkowie rozmnażają się w sposób zbliżony do innych ras humanoidalnych, co sugeruje, że posiadają zdolności do prokreacji. W literaturze nie ma jednak zbyt wielu szczegółowych opisów dotyczących ich życia rodzinnego czy społecznego. Wydaje się, że orkowie, podobnie jak ludzie, tworzą pary, a ich potomstwo jest wychowywane w surowych warunkach, które kształtują ich charakter i lojalność wobec władców. W filmowych adaptacjach Tolkiena, orkowie są często przedstawiani jako bezwzględne i brutalne istoty, co może wpływać na postrzeganie ich rozmnażania. W rzeczywistości, w uniwersum Śródziemia, orkowie są przedstawiani jako rasa, która nie tylko walczy, ale również tworzy społeczności. Wspólne życie w grupach, hierarchia społeczna oraz lojalność wobec przywódców mogą sugerować, że ich rozmnażanie nie jest jedynie biologicznym procesem, ale także częścią ich kultury. Niewiele wiadomo o tym jak wyglądała orcza ciąża istnieją jednak wzmianki, że orkowie rozmnażali się poprzez narodziny a ich dzieci zazwyczaj były podobne do swoich rodziców.

Enty

Pożycie sexualne Entów to chyba najciekawszy temat. J.R.R. Tolkien ponownie zachował tutaj tradycyjną wersję, że do takiego aktu potrzebna jest kobieta i mężczyzna. Akt sexualny Entów polegał na tym, że enci mężczyzna dostawał pozwolenie od enciej kobiety na zerwanie jej owocu. Po czym razem sadzili oni nasionko z którego wyrastał mały ent który z czasem dorastał do momentu gdy sam mógł zerwać owoc entki. Co ciekawe pożycie sexualne entów nie ma żadnego związku z miłością. Entowie decydowali się na prokreację zależnie od stanu środowiska. Tak więc gdy lasy były piękne i bujne odpuszczali sobie takie akty. Jednak gdy drzewa obumierały robili to częściej. J.R.R. Tolkien nie wspomina o tym, żeby, do takiego pożycia sexualnego enta i entki musiała łączyć jakakolwiek wieź czy miłość. Można jednak zauważyć, że entki opuściły entów dla własnego kaprysu. Sugeruje to, że nie istniało coś takiego jak miłość wśród entów. No bo czy kochająca entka opuściłaby, ukochanego tylko dlatego, że chce 'zamieszkać’ gdzie indziej?

Podsumowując

J.R.R. Tolkien w swojej twórczości przekazał nam wiele wartości od tych nadprzyrodzonych jak wiara w Boga po te z życia codziennego jak miłość i wartości moralne. Jednak to jak przedstawia miłość, dla mnie jest najpotężniejszą siłą jego twórczości. Daje nadzieje, uczy szacunku do siebie, rodziny i przyjaciół. Piękne.

Please follow and like us:

20

0

20

20