Pierwszy Prolog do Władcy Pierścieni

Pierwszy Prolog do Władcy Pierścieni

Wszyscy doskonale znamy prolog do Władcy Pierścieni. Mroczny, a zarazem delikatny głos Galadrieli mówiącej: 'Świat się zmienia, mówi mi to woda, mówi mi to ziemia, wyczuwam to w powietrzu…’. Już od samego pisania mam ciarki! Ten epicki prolog nie zawsze miał tak wyglądać. Wcześniejsza wersja tego słynnego prologu była dużo dokładniejsza i trwała 7 minut a jej narratorem była nie Galadriela a Frodo. Specjalnie dla was tekst pierwszego prologu do Władcy Pierścieni…

Ta wczesna wersja przedstawia Froda jako narratora i zawiera rozszerzoną prezentację różnych ludzi i ras Śródziemia, a także bardziej szczegółowy opis Ostatniego Sojuszu.

Świat się zmienił. Piękno elfów, dzieci Iluvatara, znika z naszego świata, przechodzi poza te krainy w legendy, mity, marzenia. Ale nie zawsze tak było. W Epoce Gwiazd Pierworodni przebudzili się i przez wiele kolejnych wieków Wysokie Elfy zamieszkiwały Śródziemie. Nieśmiertelni, niezmienni, napełnili świat muzyką, światłem i oczarowaniem. Zostali bowiem stworzeni najpiękniejszymi i najmądrzejszymi ze wszystkich istot. Przebudziły się też dwie inne rasy: Krasnoludy. Wielcy górnicy i rzemieślnicy, którzy zagłębiali się w ziemię, przetwarzając złoto i klejnoty w niezliczone skarby. W epoce słońca przybyli ludzie. Niektórzy słabi i skorumpowani, inni szlachetni i sprawiedliwi. I tak się stało, że Zło, zazdrosne o potężną moc życia, stworzyło swoje własne sługi: Ohydne Orki, które zrodziły się w otchłani bólu i nienawiści. A dowództwo nad tymi świeckimi siłami sprawował największy sługa Zła: duch Maiarów, Sauron, Czarny Pan. Sauron założył twierdzę w Mordorze i zbudował Barad-dur, Mroczną Wieżę. Stamtąd starał się wprowadzić wszystkie wolne narody pod panowanie swojej ciemności. W uczciwym przebraniu przekonał elfy z Eregionu do wykucia wielkich pierścieni władzy. Trzy dla elfów, siedem dla władców krasnoludów i dziewięć dla królów ludzi. W każdym pierścieniu zgromadzono dużo siły i woli rządzenia każdą rasą. Jednak w tajemnicy Sauron powrócił do swojej twierdzy w Mordorze i w płomieniach Góry Przeznaczenia wykuł swój własny pierścień: Jedyny Pierścień, który miał kontrolować wszystkie pozostałe. Władzę można bowiem uchwycić w najmniejszych rzeczach i wykorzystać do największego zła. I tak było pod koniec Drugiej Ery, na równinach Dagorladu rozegrała się wielka bitwa. Ostatni Sojusz Ludzi i Elfów wypędził Orków Saurona z powrotem przez Czarne Bramy do samego Mordoru. Aiglos, włócznia Gil-galada i Narsil, miecz Elendila, zwyciężyły, a ciemność uciekła przed nimi. Było to jednak niebezpieczne zwycięstwo, gdyż na zboczach Orodruiny Góry Zagłady sam Sauron został osaczony. Niektórzy, którzy nie urodzili się aby, umrzeć, których wiek i choroba nie mogły dotknąć, zostali zabici. Gil-galad został zabity i Elendil upadł. Niektórzy urodzeni aby, okazywać mądrość i honor, zostali zepsuci przez złośliwość.

-Wrzuć to do ognia. Zniszcz to! (Elrond)

-Sauron nie żyje. Po co niszczyć jego pierścień? (Isildur)

-Dopóki pierścień przetrwa, jego duch żyje. On wróci. (Elrond)

-Trzymaj się ode mnie z daleka. (Isildur)

W ten sposób rozpoczęła się Trzecia Era Śródziemia. Historia stała się legendą. Legenda stała się mitem. I pewne rzeczy, o których pamięć powinna przetrwać, zostały utracone.

Please follow and like us:

20

0

20

20