Heroic Fantasy — Gatunki Literackie

Heroic Fantasy to zdecydowanie coś dla miłośników J.R.R. Tolkiena i to o nim będzie najwięcej w dzisiejszym artykule.

Charakterystyka gatunku

Heroic Fantasy bardzo często jest mylone z ostatnio opisanym przeze mnie gatunkiem Sword and Sorcery. Trzeba przyznać, że istnieje wiele podobieństw między nimi. Jednak tych podobieństw jest, mniej niż różnic dlatego postanowiłam rozróżnić oba te gatunki i poświęcić im osobne artykuły. Zacznijmy od tego, na czym polega ten gatunek. Jest to fantazja o bohaterze lub bohaterce, który/a doświadcza magicznych i nadprzyrodzonych przygód w wyimaginowanym świecie. Kluczem tutaj jest słowo 'świat’. Żeby, Sword and Sorcery przerodziło się w Heroic Fantasy świat, w którym toczy się akcja, musi być dopracowany i bardziej 'magiczny niż 'prawdziwy’. Zazwyczaj taki dopracowany 'świat’ wyróżnia się przedstawieniem przez autora geografii (map), genealogii bohaterów, a nawet i nazw własnych.

Heroic Fantasy i Heroic Epic Fantasy

Gatunek ten można podzielić na dodatkową podgrupę, czyli Heroic Epic Fantasy. Różnica pomiędzy nimi jest taka, że Heroic Epic Fantasy działa na większą skalę i ma bardziej złożoną strukturę. Zwykle Heroic Epic Fantasy jest dłuższe liczące minimum 500 stron i występuje jako nie jedna książka a długa seria. Heroic Epic Fantasy może składać się z podstawowej trylogii, którą autor powiększa, pisząc kontynuację, a następnie opracowuje, pisząc 'prequel’. Najlepszym przykładem jest oczywiście J.R.R. Tolkien i jego słynne dzieło Władca Pierścieni.

Największy problem gatunku

Największym problemem tego gatunku jest złożoność świata. Bardzo często złożoność odstrasza czytelnika, przez co zniechęca się on do przeczytania kolejnych książek. O ile nie jest to duży problem dla czytelnika, bo jak wiadomo może, ale nie musi on przeczytać książki, o tyle jest to ogromny problem dla autora. Jeśli autor źle pokieruje kolejnością wydawanych książek prawdopodobieństwo, że zaciekawi on czytelników, automatycznie spada. Przekłada się to na 'sukces’ autora. Dlatego właśnie gatunek ten uznaje się za najtrudniejszy, w jakim osiąga się sukces. Poprzez sukces mam na myśli takie rzeczy jak napisanie bestsellera itp. Ponownie najlepszym przykładem jest tutaj J.R.R. Tolkien, który najpierw wydał książkę Hobbit a później Władcę Pierścieni. Dzięki temu zaciekawił on czytelników, którzy później chcieli dowiedzieć się co dalej, jednocześnie będąc gotowymi na coś bardziej zawiłego i skomplikowanego.

Ojciec chrzestny

Za ojca chrzestnego Heroic Fantasy specjaliści od literatury niezaprzeczalnie uważają Williama Morrisa. Jego specyficzny styl pisania prozą w archaicznym stylu, chociaż nie był powszechnie popularny, to miał ogromny wpływ na wielu młodszych pisarzy. Jego dziełami inspirowali się znani pisarze tacy jak Lord Dunsany, E. R. Eddison, C. S. Lewis i J. R. R. Tolkien.

Władca Pierścieni

Chociaż to Williama Morrisa uważa się za ojca chrzestnego tego gatunku to nie jego dzieło jest uznawane za wizytówkę tego gatunku. Największym dziełem tego typu jest oczywiście Władca Pierścieni J.R.R. Tolkiena. Władca Pierścieni, który został wydany w latach 1954–55 był, pisany przez J.R.R. Tolkiena przez 12 lat. Początkowo Władca Pierścieni został wydany po raz pierwszy w trzech tomach (Drużyna pierścienia, Dwie wieże i Powrót króla). Mimo to Władca Pierścieni nie jest trylogią, tylko jedną długą, powieścią.

Heroic Fantasy dzisiaj

W dzisiejszych czasach niezmiennie dzieła J.R.R. Tolkiena uważa się za najlepsze źródło inspiracji. Najmłodszym dziełem tego gatunku jest słynny Harry Potter J. K. Rowling, która przyjęła strategię J.R.R. Tolkiena, najpierw wydając lekką książkę dla dzieci (Harry Potter i Kamień Filozoficzny) kolejno zmieniając charakter na coraz dramatyczniejszy, przez co podbiła serca nie tylko dzieci, ale i dorosłych czytelników.

Please follow and like us:

20

0

20

20