C.S. Lewis

Clive Staples Lewis, powszechnie znany jako C.S. Lewis, był wybitnym brytyjskim pisarzem, literaturoznawcą i anglikańskim świeckim teologiem, którego wkład w literaturę i filozofię został szeroko uznany i doceniony. Urodził się 29 listopada 1898 r. w Belfaście w Wielkiej Brytanii. Wczesne życie Lewisa charakteryzowało się głębokim zaangażowaniem w literaturę i głębokim zainteresowaniem filozoficznymi zagadnieniami istnienia. Jego akademicka podróż doprowadziła go do zajmowania znaczących stanowisk w literaturze angielskiej zarówno w Magdalen College w Oksfordzie, jak i Magdalene College w Cambridge, gdzie wywarł wpływ na niezliczonych studentów i naukowców.

Kariera

Kariera literacka Lewisa charakteryzuje się różnorodnym zakresem dzieł, w tym fikcją, esejami i pismami teologicznymi. Jego najsłynniejsze dzieła, takie jak seria „Opowieści z Narnii”, oczarowały czytelników w każdym wieku, łącząc elementy fantasy z głębokimi tematami moralnymi i filozoficznymi. Styl narracji zastosowany w tych opowieściach często odzwierciedla głębokie zrozumienie natury ludzkiej i złożoności wiary, moralności i odkupienia. W tych opowieściach Lewis umiejętnie wplata alegoryczne elementy, które zachęcają czytelników do odkrywania głębszych prawd o istnieniu i boskości.

Oprócz fikcji, godne uwagi są naukowe wkłady Lewisa w literaturę średniowieczną i krytykę literacką. Jego analityczne podejście do tekstów, szczególnie w takich dziełach jak „Alegoria miłości”, pokazuje jego zdolność do rozkładania złożonych idei na czynniki pierwsze i przedstawiania ich w przystępny sposób. To połączenie naukowego rygoru i kreatywnego opowiadania historii ugruntowało pozycję Lewisa jako wyjątkowej postaci zarówno w kręgach literackich, jak i teologicznych.

Filozoficzne podstawy twórczości Lewisa często zakorzenione są w jego chrześcijańskich przekonaniach, które wyraził w różnych esejach i książkach, w tym „Chrześcijaństwo po prostu”. W tej pracy przedstawia racjonalną obronę wiary chrześcijańskiej, odnosząc się do powszechnych zastrzeżeń i formułując podstawowe zasady chrześcijaństwa w sposób, który znajduje oddźwięk zarówno u wierzących, jak i sceptyków. Jego zdolność do angażowania się w kwestie filozoficzne przy jednoczesnym pozostawaniu ugruntowanym w swojej wierze sprawiła, że ​​jego pisma są trwale aktualne.

Życie osobiste

Życie osobiste Lewisa również odegrało znaczącą rolę w kształtowaniu jego światopoglądu. Jego małżeństwo z Joy Davidman w 1956 r., choć krótkie z powodu jej przedwczesnej śmierci w 1960 r., wywarło głęboki wpływ na jego rozumienie miłości, straty i ludzkiego doświadczenia. Ta relacja jest przejmująco odzwierciedlona w jego późniejszych pismach, w których tematy żalu i nadziei są eksplorowane z wrażliwością i głębią.

Przez całe życie Lewis utrzymywał zaangażowanie w eksplorację skrzyżowania wiary, rozumu i wyobraźni. Jego wiara w moc opowiadania historii jako środka przekazywania prawdy jest widoczna zarówno w jego dziełach fikcyjnych, jak i non-fiction. Stosując mieszankę technik narracyjnych i dociekań filozoficznych, Lewis zaprasza czytelników do zaangażowania się w złożoność życia i tajemnice wiary.

Przyjaźń C.S. Lewisa z Tolkienem

Przyjaźń pomiędzy J.R.R. Tolkienem a C.S. Lewisem zaczęła się w 1926 roku kiedy to Tolkien i Lewis należeli do nieformalnego klubu jak go z przyjaciółmi nazywali 'Inklings’. Spotykali się oni w pubie zwanym Eagles and child gdzie popijali, palili fajki i rozmawiali o językach i literaturze.

To, co najbardziej połączyło J.R.R. Tolkiena z C.S. Lewisem to ich pierwsza rozmowa o tym jak bardzo są sfrustrowani tym, że nie mogą czytać książek, które czytać lubią. I nie chodziło tutaj o to, że nie mają dostępu do książek, które lubią a o to, że takich po prostu nie napisano. Oboje mieli pojęcie czego oczekują od książki, jakie motywy i wątki chcieliby, w takiej książce znaleźć i zawiedli się bardzo na tym, że książki, które chętnie przeczytali nigdy nie zostały napisane. Po takiej rozmowie wspólnie doszli do wniosku, że skoro takich książek nie ma to sami powinni je napisać. To zrozumienie dla siebie nawzajem i determinacja pokazały jak bardzo J.R.R. Tolkien i C.S. Lewis działali na tych samych falach co później zakończyło się wieloletnią przyjaźnią.

Chociaż działali oni na tych samych falach bardzo się od siebie różnili dla przykładu C.S. Lewis był ateistą a J.R.R. Tolkien praktykującym katolikiem. Różnili się również fizycznie C.S. Lewis był dużym mężczyzną z donośnym głosem. J.R.R. Tolkien był mniejszy i raczej małomówny i w porównaniu do Lewisa bardziej perfekcyjny gdyż C.S. Lewis bardziej działał pod wpływem weny a J.R.R. Tolkien wszystko analizował dogłębnie.

J.R.R. Tolkien z C.S. Lewisem Spotykali się dwa razy w tygodniu zazwyczaj w czwartki w pokoju C.S. Lewisa w Magdalen College. Nawzajem dawali sobie manuscrypty swoich książek i wspólnie je omawiali oraz wzajemnie krytykowali zazwyczaj bezlitośnie.

Łączyła ich duchowa więź ponieważ doskonale się rozumieli i wymieniali swoimi doświadczeniami odnośnie pierwszej wojny światowej. Oboje byli swego rodzaju autorami z traumami. Traumy jakie ich nękały to przede wszystkim szukanie odpowiedzi na tak prozaiczne pytania jak 'o co właściwie walczymy?’ 'Czy skoro na świecie jest tyle zła to czy bóg rzeczywiście istnieje?’ 'Czy to co robimy jest złe?’. Na swój sposób obydwoje byli zagubieni i nękani pytaniem 'Czym jest zło?’ łączyła ich również chęć zdefiniowania zła co można dostrzec w ich dziełach.

C.S. Lewis był również inspiracją dla Tolkiena do stworzenia postaci Fangorna. Fangorn miał być żartobliwym ośmieszeniem C.S. Lewisa który donośnym głosem podczas rozmów ciągle powtarzał Hmm, Hmm. No i oczywiście reputacją wszechwiedzącego który, co irytujące, zwykle naprawdę wiedział wszystko. Miał on również delikatnie satyryzować podejście C.S. Lewisa do rozmów. Jak każdy profesor C.S. Lewis lubił długo debatować i omawiać problemy co zwykle trwało dłużej niż same problemy.

Te wszystkie różnice, traumy, upodobania i determinacja zaowocowały prawdziwą, bezwarunkową przyjaźnią niczym ta Sama i Froda. A nawet doprowadziła do tego, że C.S. Lewis dzięki Tolkienowi przeszedł na chrześcijaństwo.

Podsumowując

Spuścizna C.S. Lewisa jako pisarza i filozofa jest naznaczona jego zdolnością do łączenia literatury z teologią. Jego dzieła nadal inspirują i rzucają wyzwania czytelnikom, zachęcając ich do refleksji nad swoimi przekonaniami i naturą istnienia. Dzięki połączeniu pomysłowego opowiadania historii i rygorystycznych badań intelektualnych Lewis zapewnił sobie miejsce jako jedna z najbardziej wpływowych postaci literatury i myśli XX wieku. Jego wkład pozostaje świadectwem trwałej mocy słów, które rozjaśniają ludzkie doświadczenia i eksplorują głębokie pytania o życie.

Please follow and like us:

20

0

20

20