Gatunki Literackie – Humorous Fantasy

W dzisiejszych czasach wszyscy mamy prawo do śmiechu. Mamy przezabawne memy, filmiki, historyjki, żarty, kabarety i dużo, dużo więcej rzeczy, które wywołują uśmiech na naszych twarzach. Jednak dawno temu kiedy memy i tik tok nie istniały żeby, się śmiać, musiałeś, błyszczeć inteligencją. Dodatkowo pochodzić z wyższych sfer i wyróżniać się odwagą i otwartością. Brzmi irracjonalnie czyż nie?

Humorous Fantasy nie dla każdego

Zazwyczaj staram się zaczynać każdy artykuł w którym opisuje gatunki fantasy od opisania korzeni gatunku. Tym razem jednak zaczniemy trochę inaczej. No bo o co chodzi z tymi wytycznymi? Przecież śmiać się może każdy. Teraz może i tak, ale kiedyś niekoniecznie. Humorous Fantasy to najkrócej mówiąc humorystyczna fantastyka a inaczej jedna wielka gra dla wyższych sfer. Kiedy cofniemy się do początków Humorous Fantasy dowiemy się, że to rozrywka wyższych klas niedostępna dla tzw. plebsu.

Dlaczego niedostępna? Niedostępna, ponieważ tworzeniem dzieł humorystycznych zajmowali się jedynie najwyższej klasy twórcy i to głównie w teatrach. Zobaczyć i co najważniejsze zrozumieć dzieło gatunku Humorous Fantasy nie było, tak łatwo. Wtedy trzeba było, być, naprawdę inteligentną znającą się na polityce i świecie, mającą ‘znajomości w teatrze’ osobą. Dzisiaj śmiejemy się z kotka, który włożył głowę do papierowej torebki kiedyś było, to nie do pomyślenia. Kiedyś humor był, sztuką z nutką sarkazmu i satyry, przepełniony metaforami i odnoszący się do takich rzeczy jak:

• Polityka
• Problemy społeczne
• Wiara
• Schematy
• Nauka
• Literatura

Jako że w tej sztuce używano sarkazmu i metafor trzeba było, posiadać ‘jakąś’ wiedzę na te tematy żeby, móc ‘wyłapać’ żart. Natomiast jak dzieło było, parodią książki (tak kiedyś parodiowano książki, a nie tylko filmy) logiczne jest, że wcześniej książkę tę trzeba było, przeczytać. Ponadto trzeba było, być, naprawdę odważnym żeby, wprost zaśmiać się z żartu, który zazwyczaj obrażał, rząd, wiarę i ogólnie społeczeństwo.

Korzenie

No to teraz przejdźmy do korzeni. Gatunek Humorous Fantasy najbardziej rozwijał się w 400 roku p.n.e. Wtedy to najpopularniejsza była, Stara Komedia Grecka, która jednocześnie była, (nietragicznym) dramatem. Rozwijał się wtedy tzw. kult lekceważenia. Również wtedy zaczynała się moda na uszczypliwą satyrę i sarkazm. Szybko jednak uznano, że artyści pozwalają sobie za dużo. Problem ten zduszono w zarodku i tak o to w IV wieku p.n.e. Stara Komedia Grecka została wyparta przez coś, co nazwano Nową Komedią. Nowa Komedia to łagodniejsza i dużo bardziej przyziemna forma komedii, która od tamtej pory miała główny wpływ na zachodni teatr, poprzez Szekspira i Moliera, aż po hollywoodzkie produkcje filmowe. Najstarsi komicy z V wieku, tacy jak Cratinus, Crates i Eupolis, których większość dzieł zaginęła, chociaż słynęli z komedii to dodawali do swoich dzieł nutkę fantazji. Poprzez to skrzyżowanie komedii i fantasy powstał oficjalnie gatunek Humorous Fantasy.

Motywy

Głównymi motywami Humorous Fantasy były, humorystyczne utopie i wskrzeszanie słynnych zmarłych – a także inne podobne motywy, takie jak wyimaginowane wycieczki po życiu pozagrobowym – były, to fantastyczne motywy z nutą satyry. Ich celem nie było, tylko prowokowanie do śmiechu, ale komentowanie wad współczesnego świata.

Przełom Lucjana z Samosaty

500 lat, po Arystofanesie, urodzony w Syrii Lucjan z Samosaty dokonał przełomu łącząc Starą Komedię z prozą filozoficznych dialogów Platona (nie wyróżniających się humorem!) stworzył on w ten sposób nowy typ pisarstwa, który nazwano dialogiem lucjańskim. Te cudownie dowcipne rozmowy które nie były, sztukami teatralnymi a czymś bardziej przeznaczonym do publicznego czytania zawierały takie motywy jak lot na Księżyc i na Olimp na ptasich skrzydłach, różne dziwne wycieczki po podziemiach, historie Charona, przewoźnika zmarłych, który porzucił swoje obowiązki aby, eksplorować świat żywych i mnóstwo innych inspirujących wątków.

Lucian napisał także prozą opowieść znaną nam jako Prawdziwa historia. Była to opowieść o statku odkrywców, którzy zostali zabrani na Księżyc trąbą wodną, a później znaleźli się w brzuchu wieloryba. Parodia zaginionej fikcji ‘wyimaginowanej podróży’ z czasów Luciana, często była, uważana za dzieło Science Fiction. Chociaż twórczość Luciana była, bardzo tępiona gdyż uważano ją za nie chrześcijańską to miała ona największy wpływ na literaturę północnoeuropejską. W okresie renesansu i następnych stuleci. Wśród wielu pisarzy, którzy cenili Luciana i chlubili się jego przykładem był. Jonathan Swift autor wielkiej satyry Podróże Guliwera z 1726 roku, oraz Henry Fielding najbardziej znany ze swoich komiksowo-realistycznych powieści, ale także autor fantasy o życiu pozagrobowym zatytułowanej ‘Podróż z tego świata do następnego’.

XIX wiek

Gdy gatunek fantasy rozwijał się w XIX wieku, mieszał się on na przemian z baśniami i średniowiecznymi romansami. Tak humor kiedyś wysublimowany i arystokratyczny zaczął być, używany przez niektórych wiktoriańskich pisarzy ‘baśni artystycznych’ i opowiadań dla dzieci, jako środek do wywołania śmiechu bez głębszej refleksji. Najlepszymi przykładami jest tutaj. Hans Christian Andersen i Charles Dickens, których dzieła są tak słynne, że raczej nie muszę ich przytaczać (racja?). I tak o to od wysublimowanego humoru dotarliśmy do dzisiejszych memów z kotkami.

🌿 Jeśli to, co tworzę, porusza Twoje serce i myśli, możesz pomóc mi robić to dalej – regularnie, z pasją i oddaniem.
Wesprzyj moje Studium Śródziemia na Patronite:
Dziękuję, że jesteś częścią tej drogi. ✨

Anna Eldameldor Mokos- Strażniczka światła Ëarendila