Blizny, które mówią
Blizny, które mówią — nie o ranach zadanych, lecz o tych, które zostały przeżyte. O znakach, które na ciele i duszy pozostawia droga, strach, lojalność, wybór, strata. W tym zbiorze nie podążam tropem heroicznych czynów zapisanych w annałach bitew, lecz śladem wewnętrznych zmagań bohaterów Tolkiena: tych głośnych i tych cichych, jawnych i ukrytych, prowadzących i towarzyszących.
Każdy z dziewięciu portretów, które składają się na tę książkę, jest próbą dotknięcia tego, co w postaciach Śródziemia najbardziej ludzkie — niezależnie od tego, czy mówimy o człowieku, elfie, hobbicie czy czarodzieju. To próba zobaczenia ich nie tylko jako uczestników wielkich narracji, lecz jako istot wewnętrznie poruszonych, niejednoznacznych, rozdartych między nadzieją a zwątpieniem, między wspólnotą a samotnością.
Dlaczego „blizny”? Bo każda z postaci niesie ze sobą ślad: nie zawsze widoczny, często przemilczany, ale znaczący. Blizna to dowód, że coś się wydarzyło — że ciało lub dusza zostały zranione, ale też że się zagoiły. To znak, że przeszłość wciąż przemawia — i że bohaterstwo nie zawsze polega na sile, ale często na trwaniu. Na pamięci. Na czułości wobec własnych ograniczeń i odwagi, przekroczyć lęk.
Każdy rozdział to spotkanie z jedną postacią. Boromir, Aragorn, Legolas, Gimli, Pippin, Gandalf, Frodo, Sam i Merry — nie jako elementy drużyny, ale jako samodzielne światy, które uzupełniają się wzajemnie.
To nie jest książka o tym, jak „zwyciężyło dobro”. To książka o tym, co się dzieje wewnątrz, gdy trzeba to dobro rozpoznać, wybrać i wytrwać przy nim — czasem mimo wszystko.
Zapraszam Cię do wędrówki — może znajdziesz w niej także własne ślady. I własne blizny, które mówią.
PREMIERA: 25 KWIETNIA 2025
Komentarze czytelników:
Wczoraj w drodze do Gdańska przeczytałem. Muszę przyznać ze bardzo fajna książka. Podobało mi sie rozłożenie postaci na czynniki pierwsze, aspekt psychologiczny i osobowościowy każdej z wymienionych postaci. Najlepszym rozdziałem byl ten Gandalfie. Uważam jednak, ze trochę za dużo wtrąceń o wierze, pomimo tego, ze wiem, ze Tolkien byl bardzo wierzący, to było tego trochę za duzo. Ale to moja opinia. Tak czy inaczej bardzo polecam książkę Tej Pani
Brakuje mi postaci Smeagola.
🌿 Jeśli to, co przeczytałaś / przeczytałeś, poruszyło Cię…
Nie zamykam mojej twórczości za murami subskrypcji.
Wszystko, co piszę, oddaję Tobie – z serca, z pasji i z wierności misji.
Ale jeśli to światło, które tu znalazłaś/znalazłeś, ma dla Ciebie wartość –
możesz pomóc mi podtrzymać jego płomień.
📯 Zostań patronem i wspieraj moje pisanie, duchowe badania i budowanie Śródziemia Duszy.
To nie obowiązek. To wybór. A każdy wybór ma znaczenie.
👉 Dołącz do grona patronów
💌 Albo po prostu wróć. Bo to miejsce zawsze będzie dla Ciebie otwarte.
Z wdzięcznością,
Anna Eldameldor Mokos – w świetle Eärendila, na straży tego, co niewidzialne.
